Zwarte Zaterdag

Zaterdag begin oktober. Lekker weer en drie groepen hadden fietsen gereserveerd. Een koor, een groep dames die tandems hadden gehuurd en Brabanders die gingen Happen & Trappen. Het koor had 25 e-bikes gereserveerd. De jongen die op zaterdag bij mij werkt, ik noem hem even Piet, was er al om 08:30. We hebben de e-bikes in de bus en op de kar geladen, even heen en weer gereden en dat was dat. Makkelijk verdient, dacht ik zo. De groep Happen & Trappers kwamen hun fietsen ophalen en zo waren alle e-bikes weg, op één na. Die moest nog verkoopklaar gemaakt worden, want die zou zondagmiddag opgehaald worden. De groep mensen van de tandems kwamen ook nog. We hebben ze even uitgelegd hoe ze bij de Mariahoeve in Putten konden komen, daar kregen ze een rondleiding op de museumboerderij. Ik vroeg aan Piet of hij vast de e-bike onder handen kon nemen, inclusief het vervangen van de ketting.

Ik kreeg een belletje van een mevrouw die een e-bike nodig had in Leuvenum, voor een week. Kort daarna nog een belletje, een van de e-bikes van het koor wilde niet meer schakelen. Zij zaten vlakbij de mevrouw die een e-bike wilde huren, dus ik dacht, dan ruil ik de e-bike van het koor om met de verkoopfiets, want deze mensen huren maar voor een dag dus kan ik hem vanavond nog opknappen. En hun fiets repareer ik ter plekke en breng ik naar Leuvenum voor de mevrouw. Alleen nu had Piet net de verkoopfiets van de ketting ontdaan. Er kwam ook nog een Duits gezin die twee kinderfietsen wilde en twee volwassen fietsen. Piet had nog niet zo vaak een ketting vervangen, dus hij vroeg wat dingen tussendoor. De kinderen probeerden intussen meerdere fietsen uit, dus ik moest behoorlijk multi-tasken.

 Uiteindelijk het Duitse gezin op pad gekregen, en Piet had inmiddels de ketting erop zitten. Ik een kort testritje gemaakt, leek wel goed te zijn, en fiets in de bus en wegbrengen. Half uurtje rijden. Kreeg ik weer een telefoontje van de mensen van het koor, de fiets trapte door. Ik ben er bijna, meldde ik. Beetje raar dat ze hiervoor weer bellen, ik ben toch al onderweg. Maar goed. Fiets omgeruild bij het koor, andere fiets gerepareerd, en weer weggebracht in Leuvenum op de camping. Toen weer teruggereden. Inmiddels dus dik een uur verder. Kom ik net weer aan op locatie, krijg ik weer een belletje. Ketting doormidden. Die was er dus niet goed opgezet. Ik had hem ook niet goed gecontroleerd. Stom stom stom. Ik chagrijnig terugrijden. Een extra ebike had ik niet meer, dus nu moest ik deze mevrouw naar de midgetgolf in Putten rijden. 

Krijg ik nog een telefoontje, ja onze fiets staat er nog steeds, je zei dat je er bijna was maar we hebben je nog niet gezien. Die mensen die eerder belde waren dus van de tandem groep, niet van het koor. Gelukkig waren ze nog steeds bezig met de rondleiding. Ik moest toch die vrouw naar Putten brengen, en een doortrappende fiets kan ik meestal wel ter plekke repareren. Vrouw afgezet, en naar de Mariahoeve gereden. Ik kreeg het echter niet voor elkaar om de tandem weer goed te laten trappen. Dat was mooi ruk want nu moest ik 20 minuten terugrijden, een tandem inladen, weer 20 minuten rijden, tandem afleveren, en weer 20 minuten naar de verhuurlocatie rijden. Nu had ik het echt gehad. Toen alles uiteindelijk geregeld was, was het vier uur later. Dit had ook in een uur gekund. Wat bedoel je tijdverspilling.

Dit vind ik zo irritant, omdat het ook zo anders had kunnen lopen. Als de vrouw in Leuvenum niet had gebeld, had ik gewoon de ebike van het koor ter plekke gerepareerd en niet omgeruild. Als ik niet aan Piet had gevraagd om de fiets verkoopklaar te maken, had ik hem in de huidige status kunnen omruilen. Was er ook niets aan de hand geweest. Als de mensen die belde over de fiets die doortrapte het woord ‘tandem’ hadden gebruikt in plaats van ‘fiets’, had ik gesnapt dat het om een andere groep ging. Als ik niet de groep van Happen & Trappen had aangenomen voor een reservering, had ik genoeg ebikes gehad en een andere fiets kunnen omruilen. Etc. etc. 

Maar goed, met ‘wat als’ koop je niets. Ik heb geleerd dat ik wel genoeg gereden heb, en dat ik volgend jaar iemand anders op de bus wil hebben. Zodat ik, wanneer ik gebeld wordt, tijd en focus heb om bijvoorbeeld even door te vragen welke groep het betreft. En rustig een goede fiets kan uitzoeken om om te ruilen, zodat ik niet een niet goed gerepareerde fiets omruil en die vervolgens weer moet gaan ophalen. Kort gezegd, Edwin Fietsverhuur heeft een chauffeur nodig, een monteur en een telefonist! Dan kan ik lekker chillen. Is het plan tenminste. Voor nu nog even niet chillen, maar ik kijk al uit naar volgend jaar!