Een nieuwe bus

Vorig jaar werkte ik bij een fietsverhuurder op Terschelling. Het laatste jaar was ik druk bezig om een eigen fietsverhuurbedrijf op te zetten. Dit hield in dat ik veel investeringen moest maken, en mijn vader en een bevriende ondernemer hebben mij daarbij geholpen. Om een fietsverhuur te beginnen, moet je aan het begin best veel kosten maken. De website en het verhuursysteem moeten worden opgezet, en de fietsen moeten natuurlijk ook worden aangeschaft. Toen dit allemaal geregeld was, bleef er nog één ding over: Een bus om fietsen mee te vervoeren. Alle fietsen met de kar bezorgen is niet te doen, bovendien beschadigen fietsen dan sneller. De fietsverhuurder had een bus te koop staan, echter worden deze bussen intensief gebruikt en was de prijs voor mij best wel hoog. Bedrijfsbussen zijn nu eenmaal duur. Dus toen bood mijn vader zijn bus aan, een VW T4 bus, voor een symbolische prijs. Deze heb ik toen overgenomen, achterbank eruit gesloopt met de buurman, en APK laten keuren. Zo had ik voor minder dan 1000 euro een bus, en had ik al een hoop geld bespaard.

Het eerste jaar heb ik prima met deze bus fietsen kunnen bezorgen. Hij reed goed en ik raakte er snel aan gewend. Ook waren de orders nog niet zo groot als nu. Wel waren er een paar dingen waar ik tegenaan liep. In de winter wilde hij vaak niet starten omdat de accu te koud werd. Na het vervangen van de accu ging dit al beter. Daarna wilde hij alleen nog maar aanslaan als hij al liep, wat duidde op een kapotte startmotor. Deze heb ik samen met mijn vader vervangen. Daarnaast waren er nog een aantal dingen waar ik rekening mee moest houden. Elke twee weken olie verversen, niet achter de bus gaan staan terwijl die aan staat (uitlaatgassen!) en steden vermijden want milieuzones. Al met al, een fijne bus om mee te rijden, maar wel een met een rugtasje. Ik heb in ieder geval veel over auto’s mogen leren dit jaar. 

De laatste maand wil hij niet meer zo lekker in z’n twee, hij maakt dan zo’n geluid dat je hoort wanneer je de koppeling niet goed intrapt en toch gaat schakelen. Alleen doet deze dat ook wanneer je gewoon wat hoger in de toeren zit en dan gaat terugschakelen. Dus met terugschakelen heb ik geleerd altijd rustig af te remmen en pas op het laatste moment te schakelen. Valt aan te wennen, maar ik begon toch een beetje rond te kijken naar andere bussen. Bij het verhuurbedrijf op Terschelling hadden we verhoogde en verlengde bussen, waar vijf bakfietsen in passen. Dat zou mij een heleboel tijd schelen. En tijd is geld. Dus minder tijd kwijt zijn, betekent meer geld kunnen verdienen, en dus een goede investering. Ik was van de zomer bij een Marktplaats handelaar in Ermelo langsgeweest. Hij had goedkope gebruikte bussen staan. Maar goed, goedkoop is duurkoop. Als ik dan later met problemen kom sta ik zonder garantie en gaat het alleen maar meer kosten. Dus verder gezocht. Ik kwam qua model al snel uit op een VW Crafter. Dit leken mij mooie bussen, vooral ook omdat de VW die ik nu had ook gewoon lekker rijdt. Ik was al eens bij de PON dealer langs geweest voor een kapot voorlicht, en zij hadden mij toen vriendelijk geholpen. Dus dat was mijn eerste keuze. Wel vond ik de prijs die ze gaven voor een tweedehands Crafter aan de hoge kant. Hij stond ook in Utrecht, dus dan zou ik eerst nog daarheen moeten. Dit ging hem dus nog niet worden. Ik was eigenlijk pas van plan pas een bus te kopen in december, omdat ze dan meestal wat goedkoper worden omdat de dealers er vanwege het jaartal vanaf willen. Dus echt haast had ik niet.

Tot en met het weekend. Zaterdagen zijn drukke dagen voor mij, en dan heb ik vaak een kar nodig, gewoonweg omdat er niet zoveel fietsen in de VW bus passen. En constant op en neer rijden is niet praktisch. Bovendien kan ik dan niet op tijd bij de mensen de fietsen afleveren. Dan gebruik ik weleens een kar, alleen beschadigen de fietsen daarop sneller, en moet ik hem vaak afkoppelen om in de bus te kunnen komen. Die zaterdag was de kar bovendien in gebruik. Het was een super drukke dag, en ik heb vaak op en neer moeten rijden. Naar Lunteren en weer terug, naar Wekerom en weer terug, naar Otterlo en weer terug. Dus ik begon nu toch wel echt behoefte te krijgen aan een grotere bus, waarmee ik zo’n rit in een keer zou kunnen doen.

Zondag ben ik heel vroeg nog even naar de kerk geweest voor voorbede, maar om 8 uur moest ik al richting Antwerpen om een servicebeurt te geven aan een bakfiets, en naar Oostende om een bakfiets op te halen. Al met al zo’n 9 uur rijden die dag. Er ging iemand met me mee en in Oostende heb ik lekker in de zee gezwommen, dus toch nog iets van de zondag kunnen genieten. Wel was het op de terugweg erg druk vanwege alle vakantiegangers die naar huis gingen. Dus toen ik s’avonds laat thuiskwam was ik wel even zat. Nog even de reserveringen van maandag voorbereiden op de computer, en naar bed. Het beloofde ook maandag weer een drukke dag te worden. Ook had ik die dag, onverwachts, weer niet de beschikking tot de kar. Dus moest ik weer een heel end extra rijden. 

Nu had ik al een andere interessante bus gezien, bij Roordink Bedrijfswagens. Hij had meer dan twee ton op de teller maar was altijd bij hun in onderhoud geweest, en was juist vanwege de hogere km stand ook wat goedkoper. Dus ik die maandag nadat ik klaar was met bezorgen direct naar Roordink gereden om te informeren. Ik heb even gewacht in de wachtkamer, en las daar het blad van Roordink zelf. Een echt familiebedrijf, en de eigenaar had een stukje geschreven waarin hij vermeldde dat hun bedrijf zonder God niet zo had kunnen groeien. Als je dat durft te schrijven heb je bij mij al een streepje voor! Daarna vriendelijk geholpen door de verkoper, en ik kon de volgende dag terugkomen met een paar bakfietsen om in de bus te passen en een testrit te maken. 

Voordat ik de volgende dag ging had ik nog even met de buurman gesproken, hij kende de verkoper wel en raadde aan om iets in prijs te zakken. Ik vond dat wel spannend om te doen, maar hield het in mijn achterhoofd. Ik heb twee bakfietsen in de MAN TGE bus gedaan, en ik zag dat er zeker vijf in zouden moeten kunnen. Daarna nog een testrit gemaakt. Ik ben even de snelweg op geweest en hij reed heerlijk, eerlijk waar. Het blijft natuurlijk een flinke investering, dus ik moest hem voor de helft leasen. Ik heb nog onderhandeld over de prijs, en inderdaad er kon 500 van af ‘omdat je een Voorthuuzenaar bent’, de woorden van de verkoper. En hij wordt nog APK gekeurd ook. Nou, als deze bus me bevalt heeft Roordink er een vaste klant bij.

Soms kan het raar lopen en opeens snel gaan. Ik spendeer veel tijd in de bus voor dit werk, dus ik weet dat het de investering waard is. Inmiddels al een druk weekend gebruik kunnen maken van de bus, en dat heeft me al veel tijd gescheeld. Volgend jaar nog wat stickers erop en laat de mensen dan maar komen!